vrijdag 2 oktober 2015

Meneer De Directeur

De deur vliegt open. Daar staat hij.
Een uiterst charmante man met peper en zout kleurig haar, prachtige ogen en een glimlach om zijn mond.
Paraplu in de ene hand en zijn tas in de andere. De kraag van zijn Tommy Hilfiger jas staat omhoog.
Mijn hart slaat een slag over...

Hij kent mij niet. Ik ben de nieuwe secretaresse.
Hij loopt op me af en schud me stevig de hand en stelt zichzelf voor. Hij heeft een grappig accent.
Duidelijk geen Nederlander.
Hij vraagt me hoe ik het tot nu vind hier op kantoor en ik antwoord naar waarheid dat ik het hier erg naar mijn zin heb en dat het heel leerzaam is.
Hij wenst me veel succes de komende tijd. Met zichzelf zeker? Denk ik gniffelend.
Daarna verdwijnt hij naar zijn eigen domein.
Nog een beetje in de war zak ik terug in mijn stoel en mijn hart komt weer langzaam tot rust.
Dan besef ik dat er thee moet komen. Groene thee, een pot vol wenst meneer.
Vij minuten laten struikel ik bijna zijn kantoor binnen.
Een wenkbrauw gaat verbaasd omhoog.
Lomp ben ik wel.
Hij bedankt me met een meewarig gezicht en ik ren bijna terug naar mijn eigen kantoor.

Hij is gewaarschuwd door mijn collega's. Dat hij een beetje rustig met mij moet doen.
Ik ben nieuw en ik weet de weg nog niet zo goed. Hij kan het wel hebben zeggen ze.
Hij is een Directeur. Een echte. Met gebruiksaanwijzing. Schijnbaar een hele lange.
Een perfectionist. Volgens sommigen zelfs een narcist. Ik laat het in het midden want ik ken hem nog niet. Tenslotte is en blijft hij een Directeur.Het kan nog alle kanten op.

In de weken die volgen leer ik hem een beetje kennen. Goed genoeg om te weten dat hij niet van wijven gedoe houdt en weinig worden vuil maakt.
Deze man fascineert mij as Hell.
Uiterst beleefd. Charmant. Heeft humor. Eisend. Dwingend. Afstandelijk en niet makkelijk te doorgronden.
Een mysterie.

Hij dendert door het gebouw en met het stoom uit zijn oren stopt hij voor mijn bureau:

'Wie heeft als laatste de vergaderzaal gebruikt? Het systeem was niet uit!'

Ik schud mijn hoofd, raadpleeg onze agenda en geef hem schoorvoetend een naam. Hij briest dat ik een mail moet sturen. Gevalletje 'Don't kill the messenger' en met enige tegenzin voldoe ik aan zijn eis.

'Bestel jij een broodje voor me'
'Heb je nou die bijna volle theekan leeggegooid? Je zet even nieuwe'
'Koffie en thee wordt gemaakt'
'Deze overeenkomst dient twee keer ondertekend te worden'
'Jij hebt al gebeld voor de rotzooi in de gang'

Het zijn geen vragen maar aannames.Dit is het echte werk. Secretaresse op directie niveau.

Bij het afscheid schud hij me wederom stevig de hand en wenst mij veel succes in de komende tijd en in mijn verdere loopbaan. Hij bedankt me en doet zijn Tommy Hilfiger jas aan.
Zijn kraag zet hij omhoog. Hij wandelt de deur uit met zijn paraplu in de ene hand en zijn tas in de andere.
Een zucht van opluchting ontsnapt me en het blijft een groot mysterie.

Ik weet nog steeds niet wie hij is.

Feit of fictie?

Ciao!
Smoopster


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk dat je reageert!